Abbeloos JF, De Standaard, Ik weiger om de patiënt pijn te doen.

Geplaatst op 20 februari, 2016 om 00:00

‘De liberale ministers hebben hun deel van het werk gedaan. Nu moeten de anderen volgen.’ In de aanloop naar de begrotingscontrole zegt Maggie De Block (Open VLD) dat de factuur voor gezondheidszorg niet nog groter mag worden. ‘Als we nog meer besparen, dreigen we de patiënt pijn te moeten doen.’ … Maar toen kwamen vorige zomer ‘de mooie dagen in Hertoginnedal’, zoals De Block ze noemt. De begroting moest weer op orde worden gezet en de taxshift werd uitgetekend. Zonder dat er veel ruchtbaarheid aan werd gegeven tijdens de warme zomer viel de groeinorm voor de gezondheidszorg verder terug naar 1,07 procent. Er kwam een factuur van net geen half miljard euro bij. Plots moest de minister geen 2,8 maar 3,2 miljard euro besparen. … We hebben een pact met de farmaceutische sector onderhandeld waardoor geneesmiddelen sneller goedkoper worden en aan artsen werd gevraagd om de goedkoopste medicijnen voor te schrijven waar mogelijk. Alzheimermedicijnen zijn goedkoper gemaakt, thuisdialyse wordt gepromoot, er is een dubbele indexsprong op de honoraria van artsen… noem maar op. Allemaal maatregelen die de patiënt niet treffen. Dat is voor mij een prioriteit. I … ‘We moeten zeker doen wat is afgesproken. Ik huiver een beetje om de aflossing van de schuld naar de volgende generaties door te schuiven. … Er is ook geen extra geld gestoken in dringende medische hulpverlening (ambulancediensten, red.), iets waar ik samen met minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) aan werk en waarvoor ik 12 miljoen uittrek. Elke euro die ik uitgeef, tracht ik zeer goed te controleren. 23,6 miljard euro die je moet omkeren, dat is veel werk hoor.’ … ‘De besparingen in de primaire uitgaven zijn voor iedereen dezelfde. Voor sommige departementen is dat een enorm zware oefening, ja, zoals ook bij het leger, de gevangenissen of de politie. (Er is geen magisch recept voor zoveel besparingen. Dan moet je keuzes maken.’ … ‘Iedereen wil alles altijd verplichten. Is dat het soort maatschappij waar jullie je kinderen willen laten opgroeien? Als liberaal stoot het mij dat tegen de borst hoe alles voor ons verplicht zou moeten worden.’ Pag. 14