Commissie-Bossuyt overhandigt rapport over terugkeerbeleid
De commissie-Bossuyt heeft haar tussentijds rapport overhandigd aan minister van Asiel en Migratie Maggie De Block. De commissie werd een jaar geleden opgericht om het terugkeerbeleid te evalueren. De minister bedankt Marc Bossuyt en de andere mensen die aan het rapport hebben gewerkt.
“Het is een gedegen werkstuk geworden, waarbij alle actoren die betrokken zijn bij het uitwijzingsbeleid aan bod komen. Ook lof aan zijn voorganger, Etienne Vermeersch, die ons recent verlaten heeft,” zegt minister De Block.
Gedwongen uitwijzing
Met het rapport wordt op een transparante wijze de dialoog bevorderd over een moeilijk, maar noodzakelijk onderdeel van een coherent asielbeleid: de gedwongen uitwijzing. Niemand doet dit graag, maar het is de ultieme stok achter de deur om te vermijden dat we tot een ‘open grenzen-beleid’ komen.
Het rapport stelt vast dat er veel vooruitgang is geboekt in de bevordering van zowel de menselijkheid als de efficiëntie van het terugkeerbeleid, waaronder kortere procedures zodat de aanvrager snel weet waar hij of zij aan toe is.
Toch wijst het rapport op knelpunten. Opvallend daarbij is dat de commissie een duidelijke lans breekt voor meer internationale samenwerking en het Global Compact. Zo stelt het rapport dat de migratiecrisis slechts overwonnen kan worden “door meer samenwerking van alle landen, zowel de landen van oorsprong en van transit als de landen van bestemming”. Iets waar de minister het volmondig mee eens is.
Aanbevelingen meervoudige asielaanvragen
Ook interessant zijn de aanbevelingen om de meervoudige asielaanvragen onder de loep te nemen. We stellen inderdaad vast dat heel wat asielzoekers na een eerste afwijzing proberen via een nieuwe asielaanvraag hun verblijf in ons land te rekken. Vorig jaar waren dat er nog 4405, wat ongeveer een vijfde is van het totaal ingediende asielaanvragen. Dat leidt dan soms tot situaties dat ze hier jaren verblijven, zich integreren en dan hopen om alsnog – desnoods via een humanitaire regularisatie – te kunnen blijven. Dat zet de geloofwaardigheid van ons asielsysteem onder druk.
Daarom moeten we – zoals de commissie terecht aangeeft – durven nagaan of mensen die een nieuwe asielaanvraag indienen – wat we principieel niet kunnen weigeren – wel dezelfde procedurele waarborgen en beroepsmogelijkheden moeten hebben. De wetgeving werd reeds aangepast, maar we moeten nagaan of deze aanpassingen voldoende zijn.