De Block wil geen laks beleid op Asiel en Migratie: “Zoals ik al heb bewezen, zal ik streng en rechtvaardig zijn”

Maggie De Block pikt de draad van een streng migratiebeleid gewoon weer op.

“Wie denkt of hoopt dat ik nu een laks beleid ga voeren, vergist zich. Ik ben nog steeds dezelfde Maggie”, zegt ze. “Er is een crisis. Ik heb die geërfd en ik ga die oplossen. Simpel. Dat is mijn werk”, klinkt het vastberaden.

“Toen ik verleden week deze bevoegdheid totaal onverwacht moest overnemen trof ik een crisissituatie aan: vriestemperaturen, mensen in ellenlange wachtrijen en niet voldoende opvangplaatsen”, aldus De Block. “Dit is een land als België onwaardig. De Warmste Week start en ik denk dat iedereen het met mij eens is dat we die mensen niet in de vrieskou op straat kunnen achterlaten.”

Hard werken
Het is het beleid waar de minister, toen nog staatssecretaris, De Block in 2011 zelf mee gestart is. “Theo Francken heeft het beleid in deze regering verdergezet en nu neem ik terug over omdat Theo zijn schip verlaten heeft. Bij een crisis blijft de kapitein steeds als laatste aan boord. Dat heet verantwoordelijkheid nemen’, zegt Maggie De Block. “Ik heb hier nooit om gevraagd maar neem in de huidige omstandigheden mijn verantwoordelijkheid.”

“Ik werk nu hard verder. We zijn nauwelijks een week bezig Asiel & Migratie. Ik heb nog twee andere zware bevoegdheden” aldus minister De Block die bevoegd blijft voor Sociale Zaken en Volksgezondheid.

Aanmeldingen en uitwijzing
Om de opvangcrisis op te lossen, probeert Maggie De Block de strenge maar rechtvaardige lijn aan te houden zoals die ook is opgenomen in het regeerakkoord:

“In het bijzonder voorzien we daarbij een kwaliteitsvolle opvang, eenvoudige en snelle procedures en zetten we in op een humaan en kordaat terugkeerbeleid als sluitstuk.”

Eenvoudig gesteld: hoe sneller asielzoekers hun aanvraag kunnen doen, hoe sneller er uitspraak is, en hoe sneller ze worden uitgewezen indien ze geen recht op asiel hebben. Ook de uitwijzingen blijven ongewijzigd: “Vrijwillig als het kan, gedwongen als het moet.” Wie niet horen wil moet uiteindelijk voelen. Dat geldt voor iedereen, dus zeker ook voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De wet is streng. En de wet is de wet.