Drie maatregelen tegen vrouwelijke genitale verminking
Vandaag is de Internationale Dag tegen Vrouwelijke Genitale Verminking. Vrouwelijke genitale verminkingen vormen een aanslag op de mensenrechten, op de lichamelijke integriteit en de geestelijke en lichamelijke gezondheid van vrouwen. De afgelopen vier jaar heeft minister van Volksgezondheid Maggie De Block zich ingezet voor de bestrijding van vrouwelijke genitale verminking (VGV).
“Vrouwelijke genitale verminking is een vreselijke praktijk die ik absoluut wil bestrijden. De afgelopen jaren heb ik dan ook verschillende initiatieven ondernomen om niet alleen de slachtoffers maar ook de hulpverleners te steunen. Maar deze strijd is nog lang niet gedaan. We moeten doorzetten tot ook het laatste meisje geen gevaar meer loopt”, aldus Maggie De Block.
Vrouwelijke genitale verminking heeft gevolgen op korte termijn (hemorragie, infectie en overlijden) en op lange termijn (chronische pijn, seksualiteitsstoornissen, vaak terugkerende infecties en complicaties bij de bevalling) . Momenteel zouden er in België zo’n 17.000 vrouwen en meisjes zijn die heel waarschijnlijk slachtoffer werden van zo’n besnijdenis. De cijfers zijn een ruwe schatting omdat veel besnijdenissen plaatsvinden tijdens de vakantie in het buitenland. Nochtans is die praktijk sinds 2001 verboden in België.
Opleidingen voor artsen en hulpverleners
Een van de belangrijkste maatregelen in de strijd tegen vrouwelijke genitale verminking zijn de opleidingen die aangeboden worden binnen de centra van vroedvrouwen en artsen. Minister De Block heeft middelen uitgetrokken voor de vorming van artsen en hulpverleners door GAMS (Groep voor de Afschaffing van genitale verminking van vrouwen). Ondertussen zijn op deze manier al 250 mensen opgeleid.
Draaiboek
Er is ook een draaiboek opgesteld met richtlijnen voor hulpverleners die geconfronteerd worden met een geval van vrouwelijke genitale verminking. Dit draaiboek zet de stappen uiteen die ondernomen moeten worden in het belang van het slachtoffer. Naast deze richtlijnen zijn diverse sensibiliseringscampagnes en opleidingen ondersteund voor de betrokken gezondheidsbeoefenaars. Deze sessies vonden plaats in ziekenhuizen van de steden Luik, Brussel en Antwerpen waar vrouwelijke genitale verminking het vaakst voorkomt.
In 2019 zal GAMS een protocol vrouwelijke genitale verminking voor de materniteiten in vijf Nederlandstalige en vijf Franstalige ziekenhuizen ontwikkelen, valideren en implementeren. Het protocol moet vroedvrouwen en gynaecologen een leidraad bieden bij de opvolging en behandeling van slachtoffers van vrouwelijke genitale verminking. Minister De Block steunt dit project ook financieel.
Gegevens actualiseren
Verder werd er door FOD Volksgezondheid een studie gesubsidieerd om de gegevens over vrouwelijke genitale verminking te actualiseren. Zo kunnen de interventies van de diensten, betrokken bij bescherming en zorg, voor meisjes die risico lopen en vrouwen die slachtoffer zijn, verbeterd worden.
Er is ook een project “Opleiding van gezondheidszorgbeoefenaars in de opsporing en het beheer van vrouwelijke genitale verminking – Fase 3”. Dat project heeft drie doelstellingen: de kennis van professionals verbeteren, hun capaciteit om getroffen vrouwen te ondersteunen verhogen en hun beroepsbekwaamheid om vrouwelijke genitale verminking bij meisjes van risicogroepen te voorkomen verbeteren, onder meer door gezinsondersteuning.
Sinds 2014 is er ook een overeenkomst met het UZ Gent en UMC Sint-Pieter Brussel voor de medische en psychosociale begeleiding bij de behandeling van de gevolgen van vrouwelijke genitale verminkingen. Die centra verlenen medisch-psychosociale begeleiding en eventueel reconstructieve operaties aan slachtoffers van vrouwelijke genitale verminking.
Spreekrecht voor artsen
In dat opzicht is ook het spreekrecht voor dokters zeker niet onbelangrijk. Daarbij krijgen ze het recht, niet de plicht, om gevallen van verminking of vermoedelijke mogelijke slachtoffers te gaan melden aan de bevoegde instanties.