Medische behandeling weigeren wegens kamerkeuze van patiënt is onaanvaardbaar
Geplaatst op 03 februari, 2015 om 00:00“Artsen mogen niet weigeren een patiënt te behandelen als die patiënt kiest voor een twee- of meerpersoonskamer en dus geen ereloonsupplementen wenst te betalen. Dergelijke houding is tegen de deontologie van de artsen” zegt Maggie De Block, minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid. “Deze praktijken zijn dus wat mij betreft onaanvaardbaar. Elke patiënt heeft recht op dezelfde toegankelijkheid en kwaliteit van zorg.” De minister legt de ereloonsupplementen op tafel in het kader van het overleg over de hervorming van het ziekenhuislandschap. In verband met de houding van sommige artsen die aan de kaak wordt gesteld, verwijst minister De Block naar een advies van de Nationale Raad van de Orde van Geneesheren van 22 februari 2014 dat stelt dat “het strijdig is met de geneeskundige plichtenleer dat de arts weigert de zorg voor een patiënt op zich te nemen enkel omdat deze weigert een individuele kamer te kiezen (…)”. Maggie De Block haalt ook de ziekenhuiswet aan. Bij de laatste herziening van de opnameverklaring, het document dat elke patiënt ondertekent bij een ziekenhuisopname en waarop de kamerkeuze wordt gemaakt, zijn de puntjes op de “i” gezet. Op het document staat duidelijk aangeven dat de artsenkeuze niet beperkt wordt door de kamerkeuze. Sereen overleg De minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid zal de situatie met de ereloonsupplementen aanpakken in het kader van de globale hervorming van het ziekenhuislandschap die de hervorming van de ziekenhuisfinanciering, van de nomenclatuur en van het KB78 omvat. Maggie De Block: “Ik wil nu geen voorafname doen. Ik zal de ereloonsupplementen bespreken in sereen overleg. Samen met de artsensyndicaten, met de ziekenfondsen en met de ziekenhuizen zullen we een breed draagvlak creëren en een duurzame oplossing uitwerken. Nu vooruitlopen op een overlegde oplossing, zou contraproductief zijn. Patiënten die geconfronteerd worden met een arts die omwille van de kamerkeuze een behandeling weigert, kunnen zich wenden tot de bemiddelingsdienst of ombudsman van het betrokken ziekenhuis, tot hun ziekenfonds of tot de Orde van Geneesheren. Maggie De Block: “Meten is weten. En we kunnen maar een goede oplossing uitwerken waarbij de rechten van de patiënt maximaal gevrijwaard worden, de ziekenhuizen voldoende gefinancierd worden én de artsen een correcte vergoeding krijgen, als we precies weten hoeveel, waar, wat en wanneer over dit fenomeen.”