Peuteman Ann, Knack, Interview met minister Maggie De Block

Geplaatst op 06 januari, 2016 om 00:00

Toen ze nog staatssecretaris voor Asiel en Migratie was, smeekten mensen haar om goed ingeburgerde asielzoekers in België te laten blijven. Nu wordt ze als minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid onder druk gezet om peperdure medicijnen voor zieke kinderen terug te betalen. Maar nooit zal Maggie De Block zich door haar emoties laten leiden. Ik werk nog altijd op dezelfde manier als toen ik huisarts was’, zegt Maggie De Block als ze ons verwelkomt in haar rijtjeshuis in Merchtem. ‘Komt er een patiënt bij je langs, dan begin je met een anamnese: je probeert te achterhalen wat het probleem precies is. Pas als je weet wat er aan de hand is, stel je een diagnose en kies je de beste remedie. In wezen doe ik dat nog altijd.’ … Ik wil in de eerste plaats voor de patiënten zorgen: voor hen werken we aan een zo optimaal en toegankelijk mogelijke gezondheidszorg. Dat huisartsen daar een centrale rol in te spelen hebben, lijkt me duidelijk. … Oorspronkelijk zijn die wachtposten als proefprojecten gestart in gebieden waar er te weinig huisartsen waren om nog wachtdiensten mee te organiseren. … Mensen gaan nog altijd naar de spoed als ze op zondag keelpijn krijgen of als hun kind een sneetje in zijn hoofd heeft. Dat zijn nochtans dingen die een huisarts kan behandelen. Dus is er een mentaliteitswijziging nodig. … Net voor de eindejaarsfeesten bereikte u een akkoord met het farmabedrijf Alexion waardoor het veelbesproken middel Soliris nu eindelijk ook terugbetaald kan worden bij preventief gebruik. Tevreden? “Dat was mijn allermooiste kerstcadeau! Een jaar lang hebben we in de luwte aan dat dossier gewerkt.” … Is die druk op de sociale zekerheid ook de reden waarom u langdurig werklozen wilt straffen als ze niet meer aan het werk willen? “Daar zijn zo veel indianenverhalen over verteld! We zullen dodelijk zieke patiënten echt niet verplichten om weer aan het werk te gaan. Dat is een karikatuur. We zijn ook niet van plan om iemand die al vijf jaar thuis zit weer naar zijn werk te sturen. Wel willen we ons richten op mensen die onlangs ziek zijn geworden maar toch nog aangepast werk aankunnen. Iemand die in een rolstoel zit, kan niet meer stappen, maar er zijn veel dingen die hij wel nog kan doen. Veel mensen willen dat ook echt.” “Als het aantal langdurig zieken zo blijft stijgen, kosten ze ons tegen 2018 al 8 miljard euro per jaar. Dus moeten we nu ingrijpen.” … ‘Het budget voor de gezondheidszorg blijft groeien, maar wel minder dan vroeger. Dat is niet gemakkelijk, maar er zit ook een positieve kant aan: een krap budget verplicht ons om elke vorm van verspilling aan te pakken….. Maar dat betekent niet dat er geen ruimte zou zijn voor nieuwe initiatieven. Zo heb ik 25 miljoen vrijgemaakt voor het akkoord dat de artsensyndicaten en de ziekenfondsen hebben afgesloten. Pag. 26